![Sztuka kadrowania zdjęc i komponowania obrazow](/sites/default/files/2024-05/Zasady%20kompozycji%20narodizny%20wenus.jpg)
Kompozycja to kluczowy element nie tylko fotografii, ale również wielu innych dziedzin sztuki i designu. Uniwersalne zasady kompozycji są wykorzystywane wszędzie tam, gdzie tworzy się obrazy, aby nadać im harmonię, równowagę i estetykę. Świadome kadrowanie zdjęć to umiejętność, która otwiera nowe możliwości twórcze i pozwala tworzyć zdjęcia o większym znaczeniu i sile wyrazu. Poznaj główne rodzaje kompozycji w fotografii, które każdy może zastosować, aby tworzyć lepsze zdjęcia.
1. Zasada trójpodziału
Zasada trójpodziału opiera się na naturalnym sposobie, w jaki ludzki wzrok porusza się po obrazie. Badania psychologiczne pokazują, że nasze oczy najpierw skupiają się na punktach przecięcia się linii, a następnie wędrują wzdłuż nich. Umieszczenie kluczowych elementów zdjęcia w tych punktach sprawia, że kompozycja jest bardziej zrównoważona i atrakcyjna wizualnie.
Jak kadrować zdjęcie według zasady trójpodziału?
Wyobraź sobie lub włącz siatkę trójpodziału w aparacie. Podziel kadr na 9 równych części za pomocą 2 pionowych i 2 poziomych linii. Umieść ważne elementy zdjęcia na przecięciu się linii lub wzdłuż nich.
Przykłady:
- Ansel Adams: "Clearing Winter Storm" - horyzont umieszczony na dolnej linii trójpodziału, drzewa ułożone wzdłuż linii pionowych.
- Henri Cartier-Bresson: "Rue Mouffetard, Paris" - sylwetka chłopca na przecięciu się linii pionowych i poziomych.
- Steve McCurry: "Afgańska dziewczyna" - oczy dziewczyny na górnej linii trójpodziału.
- Mona Lisa Leonardo da Vinci: Głowa Mony Lisy znajduje się na przecięciu się górnej linii trójpodziału i pionowej linii środkowej.
- Słoneczniki Vincenta van Gogha: Horyzont umieszczony jest na dolnej linii trójpodziału, a kwiaty ułożone są wzdłuż linii pionowych.
![Clearing Winter Storm Ansel Adams](/sites/default/files/blog/gallery/Ansel%20Adams%20Clearing%20Winter%20Storm_0.jpg)
![Rue Mouffetard, Paris Henri Cartier-Bresson](/sites/default/files/blog/gallery/Henri%20Cartier%20Bresson%20Rue%20Mouffetard%20Paris_0.jpg)
![Afganska dziewczyna Steve McCurry](/sites/default/files/blog/gallery/Steve%20McCurry%20Afganska%20dziewczyna_0.jpg)
![Mona Lisa Leonardo da Vinci](/sites/default/files/blog/gallery/Leonardo%20da%20Vinci%20Mona%20Lisa_0.jpg)
![Sloneczniki Vincent van Gogh](/sites/default/files/blog/gallery/Vincent%20van%20Gogh%20Sloneczniki_0.jpg)
2. Zasada złotego podziału
Złoty podział, znany również jako złota proporcja lub boska proporcja, to matematyczna proporcja, która od wieków wykorzystywana była w sztuce i architekturze. Proporcja ta wynosi około 0,618 i oznacza, że stosunek krótszego boku do dłuższego jest równy 0,618, a stosunek dłuższego boku do całości również wynosi 0,618.
Złoty podział jest uważany za proporcję najbardziej harmonijną i estetyczną dla ludzkiego oka. Można go dostrzec w wielu elementach natury, takich jak muszle ślimaków, liście i kwiaty. Złoty podział jest powiązany z ciągiem Fibonacciego, kolejną sekwencją matematyczną, która pojawia się w naturze i jest wykorzystywana w sztuce.
Zdecydowanie jest to fascynujący temat, który może pomóc Ci w tworzeniu bardziej estetycznych i harmonijnych zdjęć.
Jak kadrować zdjęcia według zasady złotego podziału?
Podziel kadr na dwie części, tak aby stosunek krótszego boku do dłuższego był równy 0,618. Umieść ważne elementy zdjęcia w punktach przecięcia się linii złotego podziału.
Przykłady:
- Rafael Santi "Madonna Aldobrandini",
- Michał Anioł "Stworzenie Adama",
- Johannes Vermeer "Dziewczyna z perłą",
-
Hokusai Katsushi "Wielka fala w Kanagawie",
- Dorothea Lange "Migrant Mother".
![Madonna Aldobrandini Rafael Santi](/sites/default/files/blog/gallery/Rafael%20Santi%20Madonna%20Aldobrandini.jpg)
![Stworzenie Adama Michał Anioł](/sites/default/files/blog/gallery/Michal%20Aniol%20Stworzenie%20Adama.jpg)
![Dziewczyna z perłą Johannes Vermeer](/sites/default/files/blog/gallery/Johannes%20Vermeer%20Dziewczyna%20z%20perla_1.jpg)
![Wielka fala w Kanagawie Hokusai Katsushi](/sites/default/files/blog/gallery/Hokusai%20Katsushi%20Wielka%20fala%20w%20Kanagawie.jpg)
![Migrant Mother Dorothea Lange](/sites/default/files/blog/gallery/Dorothea%20Lange%20Migrant%20Mother.jpg)
3. Linie prowadzące
Linie prowadzące to elementy w kadrze, które kierują wzrok widza do głównego motywu zdjęcia. Mogą to być linie proste, krzywe, ukośne, a nawet linie wyimaginowane.
Linie proste: Do linii prostych należą m.in. drogi, tory kolejowe, krawędzie budynków, płoty, a nawet horyzont. Linie proste mogą nadać zdjęciu statyczności i spokój to np. to np zdjęcie drogi prowadzącej do horyzontu, Zdjęcie rzędu drzew stojących wzdłuż alei.
Linie krzywe: Linie krzywe to np. rzeki, ścieżki, meandry, łodygi roślin, a nawet fale na morzu. linie krzywe mogą nadać zdjęciu dynamiki i ruchu to np Zdjęcie rzeki płynącej przez las.
Linie ukośne: Linie ukośne mogą być bardziej dynamiczne i nadawać zdjęciu więcej energii. Przykładem linii ukośnych mogą być schody, gałęzie drzew, linie energetyczne, a nawet smugi dymu. linie ukośne mogą nadać zdjęciu energii i napięcia. To np. Zdjęcie schodów prowadzących do budynku.
Linie wyimaginowane: Linie wyimaginowane to linie, które nie są wyraźnie widoczne w kadrze, ale można je sobie wyobrazić. Przykładem linii wyimaginowanych mogą być linie wzroku postaci, linie łączące dwa punkty w kadrze, a nawet linie podziału kadru na równe części.
Jak stosować linie prowadzące w fotografii?
Umieść linie prowadzące w kadrze tak, aby kierowały wzrok widza do głównego motywu zdjęcia. Główny motyw zdjęcia może znajdować się na końcu linii, na przecięciu się linii lub w punkcie, do którego linie prowadzą. Zwróć uwagę na kierunek linii prowadzących. Linie prowadzące mogą kierować wzrok widza od dołu do góry, od góry do dołu, z lewej strony na prawą i odwrotnie. Kierunek linii prowadzących może wpływać na odbiór zdjęcia.
Przykłady:
- Bardzo dobrym przykładem linii prowadzących są zdjęcia krajobrazu miejskiego - oświetlona droga prowadzi wzrok odbiorcy, a następnie przesuwa go na pionowe linie budynku.
- Pieter Bruegel "Myśliwi na śniegu" - na pierwszy rzut oka widoczna przekątna obrazu, po której kroczy w dal grupa myśliwych.
- Sandro Botticelli " Narodziny Wenus" - przykład linii ukośnych wprowadzających do obrazu dynamikę.
![Piekny widok na miasto Freepik](/sites/default/files/blog/gallery/piekny%20widok%20na%20miasto.jpg)
![Mysliwi na sniegu Pieter Bruegel](/sites/default/files/blog/gallery/Pieter%20Bruegel%20Mysliwi%20na%20sniegu.jpg)
![Narodziny Wenus Sandro Botticelli](/sites/default/files/blog/gallery/Sandro%20Botticelli%20Narodziny%20Wenus.jpg)
4. Symetria
Symetria to kompozycja, w której elementy są rozmieszczone równomiernie po obu stronach osi centralnej. Może to być oś pionowa, pozioma lub diagonalna. Symetria może być naturalna, jak w przypadku kwiatów, twarzy człowieka lub odbicia w wodzie, lub może być stworzona przez fotografa, na przykład poprzez umieszczenie obiektu centralnie w kadrze.
Jak stosować symetrię w fotografii?
Symetria centralna: Umieść główny motyw zdjęcia centralnie w kadrze. Może to być przydatne do tworzenia zdjęć statycznych i formalnych.
Symetria pionowa: Podziel kadr pionową linią i upewnij się, że elementy po obu stronach linii są wyważone. Może to być przydatne do tworzenia zdjęć krajobrazów lub portretów.
Symetria pozioma: Podziel kadr poziomą linią i upewnij się, że elementy po obu stronach linii są wyważone. Może to być przydatne do tworzenia zdjęć architektury lub fotografii abstrakcyjnych.
Przykłady:
- Richard Misrach "Salton Sea" - odbicie nieba w wodzie, symetrycznie ułożone w kadrze.
- Fra Angelico "Zwiastowanie" - Archanioł Gabriel i Maryja umieszczeni są symetrycznie po obu stronach obrazu.
- Michał Anioł "Sąd Ostateczny" - Chrystus umieszczony jest centralnie w kompozycji.
![Salton Sea Richard Misrach](/sites/default/files/blog/gallery/Richard%20Misrach%20Salton%20Sea.jpg)
![Zwiastowanie Fra Angelico](/sites/default/files/blog/gallery/Fra%20Angelico%20Zwiastowanie.jpg)
![Sad Ostateczny Michal Aniol](/sites/default/files/blog/gallery/Michal%20Aniol%20Sad%20Ostateczny.jpg)
5. Głębia ostrości
Głębia ostrości to zakres odległości od obiektywu, w którym obiekty są ostre. Im mniejsza głębia ostrości, tym większy rozmycie tła i pierwszego planu. Kontroluj głębię ostrości, aby skupić uwagę widza na głównym motywie zdjęcia. Możesz to zrobić, stosując odpowiednią wartość przysłony i ostrości.
Jak kontrolować głębię ostrości?
Wartość przysłony: Im niższa wartość przysłony (np. f/1.8), tym mniejsza głębia ostrości. Im wyższa wartość przysłony (np. f/16), tym większa głębia ostrości.
Ogniskowa obiektywu: Im dłuższa ogniskowa obiektywu (np. 200mm), tym mniejsza głębia ostrości. Im krótsza ogniskowa obiektywu (np. 24mm), tym większa głębia ostrości.
Odległość od obiektu: Im bliżej obiektu ustawimy się z aparatem, tym mniejsza będzie głębia ostrości. Im dalej od obiektu ustawimy się z aparatem, tym większa będzie głębia ostrości.
Jak stosować głębię ostrości w fotografii?
Stosuj małą głębię ostrości, aby skupić uwagę widza na głównym motywie zdjęcia. Główny motyw zdjęcia będzie ostry, a tło i pierwszy plan będą rozmyte.
Stosuj dużą głębię ostrości, aby uzyskać ostrość na wszystkich elementach zdjęcia. Może to być przydatne w fotografii krajobrazowej lub makrofotografii.
Przykłady:
- Yousuf Karsh "Albert Einstein" - mała głębia ostrości skupia się na twarzy Einsteina, rozmywając tło.
- Diane Arbus "Chłopiec z granatem" - mała głębia ostrości skupia się na postaci chłopca, rozmywając tło.
- Tadeusz Rolke "Eustachy i Matylda" - głębia ostrości skupia się na bohaterach fotografii, jednocześnie rozmywając kamienice w tle.
- Grant Wood "American Gothic" - głębia ostrości skupia się na twarzy pary, rozmywając tło.
![Albert Einstein Yousuf Karsh](/sites/default/files/blog/gallery/Yousuf%20Karsh%20Albert%20Einstein.jpg)
![Chłopiec z granatem Diane Arbus](/sites/default/files/blog/gallery/Diane%20Arbus%20Chlopiec%20z%20granatem.jpg)
![Eustachy i Matylda Tadeusz Rolke](/sites/default/files/blog/gallery/Tadeusz%20Rolke%20Eustachy%20i%20Matylda.jpg)
![American Gothic Grant Wood](/sites/default/files/blog/gallery/Grant%20Wood%20American%20Gothic.jpg)
PODSUMOWANIE
Stosując te proste zasady, możesz znacząco poprawić kompozycję swoich zdjęć, czyniąc je bardziej interesującymi i efektownymi. Jednocześnie pamiętaj, że te zasady to tylko wskazówki i nie zawsze muszą być ściśle przestrzegane. Kompozycja to ważny element fotografii, ale nie jest jedynym. Zapamiętaj:
- Zwracaj uwagę na tło zdjęcia. Powinno ono być proste i nie rozpraszać uwagi od głównego motywu.
- Używaj kadrowania, aby wyeksponować najważniejsze elementy zdjęcia.
- Eksperymentuj z różnymi kątami i perspektywami.
- Zwracaj uwagę na światło i cień.
Bądź cierpliwy i nie poddawaj się, jeśli nie od razu uzyskasz pożądanego efektu. Najważniejsze jest to, aby eksperymentować i znaleźć kompozycję, która najlepiej odpowiada Twojej wizji i celowi zdjęcia. Ważne jest również, aby mieć pomysł na zdjęcie i umieć go zrealizować. Stosując te zasady i wskazówki, możesz tworzyć zdjęcia, które będą nie tylko estetyczne, ale również będą opowiadać historie i wywoływać emocje.